Dzwon jest centralną postacią praktyki uważności. Działa jak bodhisattwa, pomagając nam wrócić do chwili obecnej i skupić naszą świadomość. Pomaga nam, jako sandze, być świadomym każdej osoby i praktykować w harmonii.
Traktujemy więc go z szacunkiem, doceniając jego status bodhisattwy.

 

  

 Tak Thay opisuje, jak korzystać z dzwonka:

...umieść dzwonek na dłoni tak, aby stykał się z nią na jak najmniejszej powierzchni. Twoja dłoń jest jak pięć płatków lotosu a dzwonek jest jak klejnot, jak serce kwiatu. Znacie mantrę Om Mani Padme Hum? O! ten klejnot jest w lotosie. Kiedy więc już umieścicie dzwonek na dłoni i podniesiecie go do wysokości oczu, możecie uśmiechnąć się do swojej dłoni i dzwonka i wyrecytować mantrę: O! ten klejnot jest w lotosie. Odetchnij trzy razy, zanim obudzisz dzwonek.

Dźwięk budzenia oznacza, że za chwilę przybędzie dźwięk właściwy. Przygotowujesz w ten sposób siebie i całą społeczność na przyjęcie dźwięku. Dźwięk dzwonu  traktowany jest jak głos Buddy, nawołującego nas do przebudzenia. Jako mistrz dzwonu masz więc obowiązek przebudzenia innych ludzi, aby mogli powrócić do pełnej świadomości. To jest bardzo ważne. To dlatego nie powinieneś zapraszać dzwonu jeśli nie jesteś świadomy, jeśli nie jesteś stabilny.

To właśnie dlatego, żeby być tutaj, żeby być stabilnym i spokojnym, oddycham trzy razy zanim będę mógł dotknąć dzwonu zapraszaczem. Wdech jest czasem na przygotowanie się do przyjęcia dźwięku dzwonu, przyjęcia głosu Buddy, przywołującego ans do powrotu do naszego prawdziwego ja.

Istnieje piękna gatha, której możecie używać; powinniście nauczyć się jej na pamięć i recytować, kiedy trzymacie dzwonek.

Słuchaj, słuchaj.
Ten cudowny dźwięk
przywraca mnie
mojemu prawdziwemu ja.

Teraz jesteście stabilni, uważni, teraz możesz już zapraszać dźwięk. Jesteś dobrym mistrzem dzwonu. Budzisz dzwon a kilka sekund później zapraszasz czysty, pełny dźwięk. Praktykujesz jak wszyscy inni. To jest cudowne – ze wsparciem dzwonu praktykuje cała Sangha.

Tak robi to siostra Gina z dużym dzwonem:

Zwróćcie uwagę na ręce siostry: zawsze coś świadomie robią - kiedy prawą ręką siostra zaprasza dzwon do dźwięku, druga oparta jest na torsie. Po zparoszeniu dźwięku - obie spoczywają na zapraszaczu.

A tak piszą o tym bracia i siostry z Community of Interbeing:

Zapraszanie dzwonu
Zapraszamy dzwon do wydania dźwięku – nie bijemy w dzwon ani nie dzwonimy. Mały pręt, używany do zapraszania dzwonu nazywamy więc zapraszaczem.
Osobę, wybraną do zapraszania dzwonu, nazywamy Mistrzem Dzwonu, przyjmuje ona bowiem na siebie dużą odpowiedzialność. Osoba wybrana jako mistrz dzwonu powinna czuć się lekko, być skupiona i mieć jasny umysł, aby móc najlepiej wspierać wspólnotę. Bardzo często świetnymi mistrzami dzwonu są dzieci.

Zanim zaprosimy dzwon, powinniśmy osiągnąć skupienie i spokój – i być naprawdę obecnymi w tej chwili. Koncentrujemy świadomość, aby dzwon wydał piękny dźwięk i dał sandze to, co najlepsze. Aby pomóc to uzyskać, powinniśmy najpierw skoncentrować się na oddechu i wyrecytować tę gathę:

Ciało, mowa i umysł w doskonałej jedności
Posyłam serce z dźwiękiem tego dzwonu.
Oby ci, którzy go usłyszą przebudzili się z zapomnienia
i przekroczyli wszystkie smutki i troski

Budzenie dzwonu
Zazwyczaj, zanim zaprosimy dzwon uważności do dźwięku, budzimy go. Robimy to, dotykając zapraszaczem brzegu dzwonu, dzięki czemu dzwon wydaje krótki, przytłumiony dźwięk. Pozwala to Sandze przygotować się na dźwięk pełny .

Słuchanie dzwonu
Dźwięk dzwonu daje nam okazję wrócić do oddechu i chwili bieżącej. Kiedy usłyszymy dźwięk, zatrzymujemy wszystkie nasze działania i koncentrujemy się na trzech przynajmniej oddechach.

 

Dwa pierwsze załączniki (ang.) przedstawiają fragmenty dwóch mów Dharmy Thaya, w których opisuje on zapraszanie dzwonu do dźwięku.