Drugi Trening uważności — nie bierz tego, co nie zostało ci dane.

Świeccy uczniowie Buddy odchodzą od brania tego, co nie zostało im dane, zaprzestają brania tego, co nie zostało im dane. Znajdują radość w byciu szczodrymi, nie oczekując niczego w zamian. Ich umysły nie są skrępowane chciwością i łaknieniem. Nieustannie strzegą swojej prawości i wykorzeniają w sobie jakikolwiek zamiary brania tego, co nie zostało im dane.

Ten trening uważności wyraża zasadę uczciwości i dążenie do sprawiedliwości społecznej. Podstawą tego treningu uważności jest umysł, podobnie jak Pierwszego Treningu Uważności. Podstawą praktykowania jest „wykorzenianie w sobie […] jakiegokolwiek zamiaru brania tego, co nie zostało dane”, co oznacza, że chcąc wyeliminować chciwość, nie pozwalamy, aby taki stan umysłu powstał i przesłaniał nasze zrozumienie. Zgodnie z tym treningiem uważności, przekształcamy chciwość, chociaż leży ona głęboko w naszej świadomości.

Zasadą i sposobem praktykowania tego treningu jest sprawiedliwość społeczna. Budda uczy swoich uczniów praktykowania szczodrości, która jest pierwszą z Sześciu Paramit. „Paramita” jest czymś, co może zabrać nas na drugi brzeg – brzeg pokoju, radości i oswobodzenia od cierpienia. „Znajdują radość w byciu szczodrymi, nie oczekując niczego w zamian”. Buddyzm mahajany leży tuż pod powierzchnią tego zdania. Jest to duch bezoznakowości. „Szczodrość” oznacza tutaj oferowanie radości komuś w sposób, który nie jest opisywany formą zewnętrzną. Szczodrość nie może opierać się na afiszowaniu – bo jej źródłem jest serce miłości i współczucie.

Miłość i współczucie są źródłami energii, która daje nam moc praktykowania szczodrości. Praktykować w ten sposób – to rozwijać ideał bodhisattwy, który już w nas jest. Podobnie jak w praktyce Pierwszego Treningu Uważności chronimy życie – tak praktykując Drugi Trening Uważności, praktykujemy dawanie radości, motywowane szczodrością. Naszym ideałem służby jest uczucie radości. Taki jest sens zdania: „Znajdują radość w byciu szczodrymi, nie oczekując niczego w zamian”.

Przedmiotem praktyki tego treningu uważności są nie tylko istoty ludzkie, ale też inne istoty żywe, włączając w to rośliny, drzewa, skały i Ziemię. Przedmiotem naszej praktyki jest sprawiedliwość nie tylko w społeczeństwie ludzkim, ale także spokój i radość każdego gatunku na Ziemi.

"Sutra o uczniu biało odzianym" z komentarzami Thaya