[Wers gathy “Chwila obecna – cudowna chwila”] z wdechem sprowadza medytującego do chwili obecnej. Budda nauczał, że przeszłość już odeszła a przyszłość jeszcze nie nadeszła; że życie odnajduje się w tym, co dzieje się teraz. Zamieszkanie w teraźniejszości to doprawdy powrót do życia. Tylko w chwili obecnej medytujący naprawdę ma kontakt z cudownościami życia. Nigdzie indziej nie można znaleźć spokoju, radości, wyzwolenia, natury buddy oraz nirwany. Szczęście mieszka w chwili obecnej. Wdech pomaga medytującemu nawiązać z tym szczęściem kontakt. Wydech także przynosi medytującemu wiele szczęścia, i dlatego mówi on: „cudowna chwila!”

[Ostatni wers: „Stabilna pozycja – cieszę się”] pomaga osobie medytującej utrwalić przyjętą pozycję siedzenia. Przyczynia się do tego, że pozycja, która jeszcze nie była prosta ani piękna, prostuje się i pięknieje. Stabilna pozycja siedzenia pozwala czuć się swobodnie i cieszyć się ową stabilnością. Medytujący staje się panem swojego ciała i umysłu i nie jest miotany tam i siam przez to, co robią jego ciało, mowa i umysł, nie tonie w tym wszystkim.

Fragment komentarza do ćwiczenia medytacyjnego nr 2 w książce Thich Nhat Hanha “The Blooming of a Lotus” (przeł. Paweł Listwan)