W rozdziale dwudziestym Sutry Lotosowej jesteśmy przedstawiani pięknemu bodhisattwie zwanemu Sadaparibhuta, „Nigdy Nie Gardzącemu”. Imię bodhisattwy można również przetłumaczyć jako „Nigdy Nie Lekceważący”. Bodhisattwa ten nigdy nie lekceważy żywych istot ani nie wątpi w ich zdolność do osiągnięcia stanu Buddy. Jego przesłanie brzmi: „Wiem, że masz naturę Buddy i masz zdolność stania się Buddą”, a to jest właśnie przesłanie Sutry Lotosowej – w wymiarze fundamentalnym jesteś już Buddą, a w wymiarze historycznym Buddą możesz się stać. Natura Buddy, natura oświecenia i miłości, już w tobie są; wszystko, co musisz zrobić, to nawiązać z nią kontakt i ją objawić. Bodhisattwa Nigdy Nie Gardzący jest tutaj, by przypominać nam o istocie naszej prawdziwej natury.

Bodhisattwa ten usuwa uczucia bezwartościowości i niskiej samooceny. „Ja mogę stać się Buddą? Ja mogę osiągnąć oświecenie? Nie ma we mnie nic poza cierpieniem i nie wiem jak uwolnić się od własnego cierpienia, nie mówiąc o pomaganiu innym. Jestem bezwartościowy”. Wielu ludzi ma tego rodzaju uczucia i z ich powodu cierpią jeszcze więcej. Nigdy Nie Gardzący Bodhisattwa działa, aby zachęcić i wzmocnić ludzi, którzy czują się w ten sposób, przypomnieć im, że oni również mają naturę Buddy, że i oni są cudem życia, że i oni mogą osiągnąć to, co osiąga Budda. Jest to wielkie przesłanie nadziei i pewności siebie. Jest to praktyka tego bodhisattwy w wymiarze działania.

Ten bodhisattwa nie śpiewał sutr ani nie praktykował w zwykły sposób – nie wykonywał pokłonów, nie chodził na pielgrzymki, nie spędzał długich godzin, siedząc w medytacji. Nigdy Nie Gardzący Bodhisattwa miał swoją specjalność. Ilekroć spotykał kogoś, zwracał się do niego z wielkim szacunkiem, mówiąc: „Jesteś kimś o wielkiej wartości. Jesteś przyszłym Buddą. Widzę w tobie ten potencjał”.

W Lotosowej Sutrze są fragmenty, które sugerują, że jego przesłanie nie zawsze było dobrze odbierane. Ponieważ wielu ludzi nie miało jeszcze kontaktu z wymiarem fundamentalnym, nie mogło uwierzyć w to, co bodhisattwa mówił im o ich wrodzonej naturze Buddy i myśleli, że z nich kpił. Często był wyśmiewany, wyszydzany i przepędzany. Jednak nawet gdy ludzie nie wierzyli mu i przepędzali go zniewagami i biciem, Sadaparibhuta nie czuł gniewu ani ich nie porzucał. Stojąc w pewnej odległości, nadal wykrzykiwał prawdę:

Nie pogardzam Wami!

Wszyscy podążacie Drogą,

I wszyscy staniecie się Buddami!

Sadaparibhuta jest bardzo szczery i ma wielki spokój ducha. Nigdy nie daje za wygraną. Sensem jego życia, owocem jego praktyki, jest przekazanie wszystkim tego przesłania zaufania i nadziei. To jest działanie tego wielkiego bodhisattwy. Musimy uczyć się tego działania i praktykować je, jeśli chcemy podążać ścieżką bodhisattwy.

Sutra mówi nam o tym, że kiedy Sadaparibhuta był blisko końca swojego życia, nagle usłyszał głos Buddy, zwanego Królem Wspaniałego Dźwięku, nauczającego Sutry Lotosowej. Nie mógł on tego Buddy zobaczyć, ale wyraźnie usłyszał jego głos przedstawiający tę sutrę, i dzięki mocy tych nauk, Bodhisattwa Nigdy Nie Gardzący nagle odkrył, że jego sześć narządów zmysłowych zostało całkowicie oczyszczonych, a on sam nie znajdował się już na skraju śmierci. Głęboko rozumiejąc przesłanie Lotosowej Sutry, był w stanie dotknąć swojego wymiaru fundamentalnego i osiągnąć nieśmiertelność.

Sadaparibhuta widział, że czas jego życia jest teraz nieskończony, podobnie jak czas życia Buddy. Widział, że każdy liść, każdy kamyk, każdy kwiat, każda chmura żyje nieskończenie długo – bo mógł teraz dotknąć we wszystkim wymiaru fundamentalnego. Kiedy jego zmysły zostały oczyszczone, mógł dotknąć rzeczywistości takiej, jaką jest; dotknąć wymiaru fundamentalnego. Jego sposób postrzegania nie był już mylący, nie było tam już ułudy.

Ten fragment opisuje rodzaj przemiany, której my również możemy doświadczyć. Kiedy przygotowujemy grunt naszej świadomości, kiedy nasze świadomości zmysłowe, w tym nasza świadomość umysłu zostały oczyszczone poprzez praktykę uważności i głębokiego wejrzenia w fundamentalną naturę rzeczywistości, możemy usłyszeć prawdę Lotosowej Sutry w odgłosie wiatru w drzewach czy w śpiewie ptaków. Leżąc na trawie lub spacerując w medytacji, możemy dotknąć prawdy Dharmy – prawdy, która jest wokół nas nieustannie. Wiemy, że praktykując samadhi Lotosowej Sutry, nasze oczy, uszy, nos, język, ciało i umysł są automatycznie przemieniane i oczyszczane.

 

Thich Nhat Hanh Opening the Hart of the Cosmos