Pierwszy Trening Uważności – nie zabijaj

Świeccy uczniowie Buddy odchodzą od zabijania, zaprzestają zabijania, pozbywają się wszelkiej broni, uczą się braku pychy wobec innych, uczą się braku pychy w sobie, praktykują miłość i współczucie, i chronią wszystkie istoty żywe, nawet najmniejsze owady. Wykorzeniają w sobie wszelkie zamiary zabijania.

Pierwszy Trening Uważności wyraża zasadę ochrony życia — nie tylko życia istot ludzkich, ale wszystkich gatunków, nawet najmniejszych istot. Nasza praktyka nie jest ograniczona formami zewnętrznymi. To nauczanie Buddy jest jasne: „Wykorzeniają w sobie wszelkie zamiary zabijania”. Ten trening uważności jest przede wszystkim treningiem uważności naszego umysłu. Możemy chronić życie ciałem i słowem, ale przestrzeganie tego treningu uważności to – przede wszystkim – chronienie życia umysłem.

Jeżeli chcemy wykorzenić zamiar zabijania, powinniśmy praktykować Cztery Wielkie Umysły Zamiarów: brak pychy wobec innych, brak pychy w sobie, współczucie i miłującą dobroć. Brak pychy wobec innych to dostrzeganie własnych słabości w porównaniu do innych i dostrzeganie dróg, jakimi inni umieją chronić życie, a których my jeszcze nie potrafimy wykorzystać. Brak pychy w sobie jest dostrzeganiem własnych słabych stron, kiedy ranimy inną istotę żywą albo kiedy nie jesteśmy w stanie chronić życia innej istoty żywej. Miłująca dobroć jest ofiarowaniem komuś radości. Radość jest owocem życia w pokoju, życia niezagrożonego przez przemoc. Współczucie to łagodzenie czyjegoś bólu, powodowanego przez życie w niepewności i lęku.

To są Cztery Wielkie Umysły bodhisattwy. Jeżeli praktykujemy je regularnie, będziemy zdolni, bez żadnego wysiłku, wykorzenić zamiar zabijania. W rezultacie będziemy zdecydowani chronić wszystkie gatunki. Będziemy „pozbywać się wszelkiej broni” i zaniechamy wszystkich sposobów zabijania. Jeżeli przyjmiemy ten trening uważności i będziemy go praktykować – będzie w nas wzrastać energia służenia innym. Energia ta wyrasta z zamiaru pozbycia się pychy w sobie i wobec innych, aby kochać i współczuć.

Nasze własne życie nie jest oddzielone od życia innych. Jest powiązane z innymi ludźmi i innymi gatunkami; chronienie natury jest też chronieniem ludzkości. Aby chronić życie, musimy chronić środowisko i całą Ziemię – wodę, powietrze, góry, lasy, rzeki, jeziora i oceany. Budda uczy, że jeśli obserwujemy przyczyny i warunki, będziemy mogli dostrzec, że „to jest, bo jest tamto; tego nie ma, bo nie ma tamtego; to się narodziło, bo narodziło się tamto; to jest zniszczone, bo zniszczone jest tamto”. Z tym wglądem będziemy w stanie chronić życie w sposób inteligentny. Gatunki, które uważamy za czujące, umrą, jeśli będziemy zanieczyszczać gatunki, które nazywamy nieczującymi. Sutra Vajracchedikā (Diamentowa) mówi, że pojęcie „istoty żywej” musi zostać przekroczone. Gatunki żyjące lub czujące nie mogą istnieć bez gatunków nie-czujących. Granica między gatunkami czującymi i nieczującymi jest zbudowana przez nasze różnicujące idee i nie odpowiada temu, co dzieje się w rzeczywistości.

Jeśli w naszym życiu uczymy się obserwować uważnie i rozważać rzeczy głęboko, praktykujemy Pierwszy Trening Uważności. To dzięki praktykowaniu tego treningu uważności planeta Ziemia, z jej milionami gatunków, będzie miała przyszłość, a pokój i radość wszystkich gatunków staną się rzeczywistością.