Kiedy oddycham

widzę siebie jako kwiat.
Jestem świeżością
kropli rosy.

Kiedy oddycham

moje oczy stają się kwiatami.
Proszę, spójrz na mnie.
Patrzę
oczami miłości.

 

 

Kiedy oddycham

jestem górą
niewzruszoną,
niezachwianą,
żywą
i pełną wigoru.

Kiedy oddycham

czuję się stabilnie.
Nie porwą mnie nigdy
fale emocji.

 

 

Kiedy oddycham

jestem gładkim lustrem wody.
Wiernie odbijam
w sobie niebo.
Patrz, mam w sercu
księżyc w pełni,
pokrzepiający księżyc bodhisattwy.

Kiedy oddycham

ofiarowuję doskonałe odbicie
mego umysłu-lustra.

 

 

Kiedy oddycham

jestem przestrzenią
bez granic.
Nie mam planów.
Nie mam bagażu.

Kiedy oddycham

jestem księżycem
żeglującym po niebie zupełnej pustki.
Jestem wolnością.

Wiersz Thaya Oddychanie pochodzi z jego zbioru wierszy Nazywaj mnie moimi prawdziwymi imionami, w tłumaczeniu Pawła i Janka.

Wprowadziłem delikatne zmiany, żeby lepiej przystosować do medytacji prowadzonej - JM.